پایگاه هوایی بگرام، نامی است که با دو دهه حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان گره خورده است. این پایگاه که در شمال کابل و در ولایت پروان قرار دارد، نه تنها بزرگترین تأسیسات نظامی آمریکا در افغانستان بود، بلکه یکی از مهمترین پایگاههای استراتژیک ایالات متحده در سراسر قاره آسیا نیز به شمار میرفت. در این نوشته وب سایت ورزش کده شما را با پایگاه بگرام آمریکا در افغانستان، آشنا خواهد کرد، همراه ما بمانید.
پایگاه بگرام آمریکا در افغانستان
پایگاه هوایی بگرام (Bagram Air Base) یکی از مهمترین و بزرگترین پایگاههای نظامی آمریکا و ائتلاف ناتو در افغانستان بود. این پایگاه در حدود ۶۰ کیلومتری شمال کابل، در ولایت پروان قرار داشت و نقش کلیدی در عملیات نظامی، لجستیکی و اطلاعاتی دو دهه حضور آمریکا در افغانستان ایفا میکرد.
در جولای ۲۰۲۱ (تیر ۱۴۰۰)، در جریان خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، ارتش آمریکا بهطور ناگهانی و شبانه پایگاه بگرام را تخلیه کرد. این خروج بدون اطلاع قبلی به نیروهای افغان صورت گرفت و بعدها به یکی از نمادهای فروپاشی سریع دولت افغانستان و پیشروی طالبان تبدیل شد. چند هفته پس از خروج نیروهای آمریکایی، طالبان کنترل کامل پایگاه را در دست گرفتند.
افغانستان پایگاه نظامی بگرام
بگرام در دههٔ ۱۹۵۰ بهعنوان فرودگاهی کلیدی ساخته شد، در بستری از جنگ سرد و رقابت نفوذ میان قدرتهای جهانی. در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، با ورود نیروهای شوروی به افغانستان، بگرام به یکی از مراکز لجستیکی و هوایی مهم نیروهای شوروی تبدیل شد. زیرساختهای اولیه شامل باندهای بلند، آشیانهها و ساختمانهای پشتیبانی بود که بعدها توسط آمریکا توسعه یافته و مدرن شدند.
پایگاه بگرام آمریکا جریانش چیه
پایگاه بگرام دارای دو باند بتنی بود:
- باند اصلی: به طول حدود ۳,۷۲۴ متر (تقریباً ۱۱,۸۱۹ فوت)
- باند دوم: به طول حدود ۲,۹۵۳ متر
این باندها امکان فرود و برخاست هواپیماهای سنگین و جتهای جنگی را فراهم میکردند. محوطه رَمپ (فضای پارکینگ هواپیماها) بیش از ۱۳ هکتار وسعت داشت و نقاط تفکیک (dispersal) متعددی داشت که به پراکندگی هواپیماها و کاهش خطر آسیب همزمان کمک میکرد.
در مجموعه، شمار زیادی آشیانه، انبار، ساختمانهای پشتیبانی، برج کنترل و تأسیسات اداری وجود داشت، بهطوری که بگرام بیشتر شبیه به یک «شهر نظامی» بود تا صرفاً یک فرودگاه. یکی از ویژگیهای توسعه آمریکایی بگرام، گسترش باند اصلی در دهه ۲۰۰۰ بود تا تحمل وزن بیشتری داشته باشد و عملکرد عملیاتی بهبود یابد.
بزرگترین پایگاه بگرام آمریکا در آسیا
چند عامل بگرام را به بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در افغانستان و یکی از مهمترین پایگاههای منطقه تبدیل کرده است:
- باندهای پروازی بزرگ: این پایگاه دارای دو باند بتنی اصلی بود که امکان فرود انواع هواپیماهای سنگین، از جمله C-5 Galaxy، را فراهم میکرد.
- وسعت و ظرفیت: در اوج فعالیت، تعداد کارکنان و پرسنل نظامی، نیروهای قراردادی، رانندگان و نیروهای پشتیبانی بسیار زیاد بود؛ برخی گزارشها کل افراد مستقر یا مرتبط با پایگاه را بین ۲۰٬۰۰۰ تا ۴۰٬۰۰۰ نفر ذکر کردهاند.
- نقش محوری: بگرام بهعنوان مرکز عملیات هوایی، تدارکات لجستیکی و فرماندهی و میزبان صدها پرواز روزانه برای آمریکا و ناتو عمل میکرد، که آن را از یک پایگاه صرف به یک «پلتفرم منطقهای» ارتقا میداد.
بنابراین، اگرچه ممکن است از نظر مقایسه با پایگاههای بسیار بزرگ خارج از افغانستان، مانند پایگاههای آمریکا در ژاپن یا کره جنوبی، کوچکتر به نظر برسد، اما در بستر افغانستان و منطقه، بگرام بزرگترین و مهمترین پایگاه بهشمار میرفت.
در افغانستان پایگاه هوایی آمریکا بگرام
پایگاه بگرام در منطقهای کوهستانی و در ارتفاعی قابل توجه، حدود ۱۴۹۰ متر از سطح دریا، قرار دارد. این موقعیت از نظر دسترسی زمینی و هوایی اهمیت زیادی داشت.
نزدیکی آن به کابل و قرارگیری در مسیر شمال–جنوب افغانستان، بگرام را به نقطهای حیاتی برای انتقال نیرو، تجهیزات و انجام عملیات هوایی تبدیل کرده بود، بهویژه اینکه از این پایگاه میتوانستند هواپیماها، هلیکوپترها و پهپادها را به سرعت به نقاط مختلف افغانستان اعزام کنند.
جریان پایگاه بگرام آمریکا
بگرام برای آمریکا تنها یک پایگاه در افغانستان نبود، بلکه بخشی از نقشه گسترده حضور نظامی ایالات متحده در آسیا و خاورمیانه بهشمار میرفت. این پایگاه به آمریکا امکان میداد نفوذ خود را در نزدیکی ایران، پاکستان، چین و آسیای مرکزی حفظ کند و به نقطهای کلیدی برای عملیات ضدتروریسم در سراسر منطقه تبدیل شود.
از منظر روانی و سیاسی نیز، حضور بگرام نشاندهنده نفوذ مستقیم آمریکا در قلب آسیا بود. با این حال، پس از خروج آمریکا، این نفوذ تا حد زیادی کاهش یافت و خلأ قدرتی ایجاد شد که بازیگران منطقهای مانند چین، روسیه و ایران در تلاش برای پر کردن آن هستند.
⏬مقالات پیشنهادی⏬
اتهام سعید پورصمیمی به کتایون ریاحیرائول گونزالسبیوگرافی ارسلان کاظمی